De wondere wereld van Río Claro

De weg van Medellín terug naar Bogotá bestaat min of meer alleen maar uit oerwoud. De snelweg is gewoon prachtig om te rijden met al dat groen en die bomen die kriskras door elkaar staan. De meeste delen van het oerwoud zijn niet of niet makkelijk begaanbaar. Maar er is één plaats waar je wél kunt genieten van de wondere wereld van het grote groen: Río Claro.

We rijden door de poort bij Río Claro, een beschermd stukje tropen waar het ecotoerisme in ontwikkeling is. Een plaats waar je kunt kennismaken met de wilde natuur. Normaal gesproken is de rivier mooi helder, maar nu, in het regenseizoen, helaas niet. Want door de regen die valt komen modder, zand en stenen omhoog die de rivier bruin kleuren. Het is hier warm. Heel warm. Vochtig. Broeierig. En het zit vol met muggen.

We stappen uit de auto en het geluid wat we horen is bijna oorverdovend. Alsof alle dieren die hier leven met zijn allen een fikse discussie aan het voeren zijn. Insecten, vogels, apen; ze roepen luid en duidelijk. Heel bijzonder. We lopen het pad af naar een zandstrandje, de enige route die we zonder gids mogen afleggen. Ik kijk rond en verwonder me over al die geluiden en dat leven wat hier zomaar plaatsvindt. Zo zie ik een vogel neerstrijken in een boom om een paar tellen later met een noodvaart naar beneden te duiken om een visje die hij blijkbaar heeft gespot te vangen. En zie ik prachtige grote felblauwe vlinders voorbijvliegen die maar niet op de foto willen. En lopen voor mijn voeten rare insecten die ik eigenlijk liever helemaal niet wil zien. Ondertussen neemt een bruine scheel-kijkende vlinder beslag over de hoed van Jimmy. Pas als we weer teruglopen en bijna bij de hut zijn vliegt de vlinder weer weg, zo het oerwoud in.

In de nacht is het hier behoorlijk donker. Eng donker. De dieren lijken nog harder te kletsen dan overdag. Alsof ze massaal met zijn allen besloten hebben de mensen bang te maken. We nemen onze zaklamp en vinden zo onze weg naar het huisje waar we vannacht slapen. Zo’n huisje met open ramen en alles van hout. Waar ik het liefst gewoon zo diep mogelijk onder de dekens wil kruipen om te voorkomen dat de spinnen en muggen me vannacht gaan opeten. Na bijna 9 uur slaap worden we wakker. Gelukkig, we zijn niet opgegeten.

Het plan was een bijzondere grot te bezoeken. Maar helaas: door al de regen staat het water te hoog. Gelukkig is er meer te doen. Dus stappen we met vier anderen in een rubberbootje om ruim acht kilometer te gaan raften. Raften over de Río Claro is niet heel snel, maar wel ontzettend leuk en mooi. We hebben echt het gevoel dat we midden in de jungle zijn. Er is niemand, geen huizen, geen wegen. Gewoon niets. Alleen maar groen, water, dieren, stenen en lianen. Het is prachtig om vanaf de rivier al dat wonderlijk moois te mogen aanschouwen. Zo zien we vogels die we nooit eerder hebben gezien en rotsen die hoog boven het water uitsteken. Door de regen vormen zich watervalletjes vanuit de hoge muur van de canyon, die naar beneden vallen in onze boot. Kletsnat worden we. Heerlijk fris in die hitte.

Aan het eind van deze geweldige tocht door de wondere wereld van Río Claro stappen we uit bij een hoge rots omgeven door bomen. Overal hangen touwen en lianen. Plotseling krijg ik een waar Tarzan en Jane gevoel als vriendlief behendig in een boom klimt, een touw pakt en zich zo over de rivier het water in slingert. Hij klimt er weer uit, pakt mijn hand, en samen lopen we naar de wagen die klaarstaat ons weer terug te brengen naar de bewoonde wereld.

Zodra we in de auto zitten op weg naar huis bedenken we dat we terug willen komen. Wel graag buiten het regenseizoen om te kunnen zien wat een bezoek aan Río Claro zo speciaal maakt: die helderblauwe rivier en de grot. Maar voor nu was het een mooie tussenstop onderweg naar huis. Met een tevreden gevoel komen we in de avond thuis aan na een geweldige vakantie. Heerlijk om weer onder mijn eigen warme douche te staan en in ons heerlijke bed te liggen. Ik dut in en bedenk me dat thuis zijn in mijn eigen huis toch ook wel weer erg fijn is. Aan alle vieze was en andere troep wat op mij ligt te wachten denk ik nog maar even niet.